Globally, there is a significant demand for novel agents capable of providing protection against both pathogenic microorganisms and tumor cells. In this study, the antimicrobial, biofilm inhibitory, and anticancer effects of glycine and glycyl-glycine were investigated. The antimicrobial effects were determined using the broth dilution method, while the biofilm inhibitory effects were assessed through the crystal violet binding assay. Cytotoxic effects on HeLa cell and A549 cell line viability were measured using the MTT assay. Our results indicate that, although 100 mg/mL of glycine only inhibited Staphylococcus epidermidis W17 among the three tested isolates, 400 mg/mL of glycyl-glycine inhibited both S. epidermidis W17 and Proteus mirabilis U15 strains. Additionally, sub-MICs (concentrations below the Minimum Inhibition Concentration) of glycine inhibited biofilm formation by more than 70% in all tested clinical isolates and exhibited significantly more biofilm inhibition against P. mirabilis U15 and S. epidermidis W17 strains (p<0.05). A549 and HeLa cell types exhibited a significant reduction in cell viability at concentrations of 0.3 mM and 1 mM compared to the control after treatment with glycine and glycyl-glycine (p<0.001). The results obtained in this study will enhance the development of new strategies using amino acids and dipeptide-based synthesizable molecules, contributing to advancements in drug development research.
Küresel anlamda, hem patojen mikroorganizmalara karşı koruma sağlayabilen hem de tümör hücrelerine karşı etkili olabilen yeni ajanlara karşı büyük bir talep bulunmaktadır. Bu çalışmada, glisin ve glisil-glisinin antimikrobiyal, biyofilm inhibe edici ve antikanser etkileri incelenmiştir. Antimikrobiyal etkiler, sıvı dilüsyon yöntemi kullanılarak belirlenmiş, biyofilm inhibisyonu etkileri ise kristal viyole tutunma testi ile değerlendirilmiştir. HeLa hücre canlılığındaki sitotoksik etkiler, MTT testi kullanılarak ölçülmüştür. Sonuçlarımız, test edilen üç izolat arasında 100 mg/mL glisinin sadece S. epidermidis W17'yi inhibe ettiği, ancak 400 mg/mL glisilglisinin hem S. epidermidis W17 hem de P. mirabilis U15 klinik suşlarını inhibe ettiğini göstermektedir. Ayrıca, glisinin Minimum İnhibisyon Konsantrasyonu (MİK)'nun altındaki konsantrasyonlarının (sub-MİK), tüm test edilen klinik izolatlarda biyofilm oluşumunu %70'in üzerinde inhibe etmiş olduğu ve P. mirabilis U15 ile S. epidermidis W17 suşlarına karşı anlamlı olarak daha fazla biyofilm inhibisyonuna yol açtığı görülmektedir (p<0,05). 0,3 mM ve 1 mM glisin ve glisil-glisin konsantrasyonlarının ise, A549 ve HeLa hücre tiplerinde, kontrol grubuna kıyasla anlamlı bir hücre canlılığı azalmasına yol açmış olduğu gözlenmektedir (p<0,001). Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, amino asitler ve dipeptid bazlı sentezlenebilir moleküller kullanarak yeni stratejilerin geliştirilmesine ve ilaç geliştirme araştırmalarındaki ilerlemelere katkı sağlayacaktır.
Download Article in PDF (761.7 kB)