The winter losses of honey bees have been recorded in many parts of the world since 2006. Scientists have been studied to find out the causes of honey bee colony losses and try to prevent the losses. Using questi- onnaire that was developed in COLOSS network studies, information on honey bee losses has been adopted in
Burdur and Isparta, Turkey. The aim of this work was to investigate the extent of this problem and to point out possible causes. In this study, we analysed 88 questionnaires completed by beekeepers. According to the data obtained during the survey, 35.6 % and 27.1 % colony mortality were recorded in Burdur and Isparta respecti- vely. Although there were no difference between two provinces in terms of colony-loss, statistical comparisons between districts of each provinces were determined to be significant due to the differences of geographical structure. Within the groups, the higgest percentage of beekeepers was the colonies between 1 to 50 (49.9% and 44.5%). There is no relationship between hive substitution and altitude with colony-loss rate for each pro- vinces, respectively. In conclusion, winter losses are thought to increase with interactions of factors such as pathogens, genetic factors and environmental factors that affect honey bees.
2006 yılından beri dünyanın birçok yerinde kış sonu bal arısı kayıpları gözlenmektedir. Bilim adamları bal arısı koloni kayıplarının nedenlerini bulmak ve bu kayıpları önlemek için çalışmalar yapmaktadır. COLOSS ağı çalışmalarında geliştirilen anket formu kullanılarak, Burdur ve Isparta’da görülen bal arısı koloni kayıpları hakkında detaylı bir şekilde bilgiler toplanmıştır. Bu çalışmanın amacı, bu sorunun ne boyutlarda olduğunu araştırmak ve olası nedenleri tespit etmektir. Bu çalışmada, arıcılara uygulanan 88 anket analiz edilmiştir. Araştırma sırasında elde edilen verilere göre, Burdur ve Isparta’da görülen koloni mortalitesi sırasıyla %35.6 ve %27.1 olarak belirlenmiştir. Koloni kaybı açısından iki il arasında fark olmamasına rağmen, her ilin kendi ilçeleri arasındaki istatistiksel karşılaştırmalar, coğrafik yapıdaki farklılıklar nedeniyle anlamlı olarak belirlenmiştir. Grupların içinde en yüksek kayıp yüzdesi, 1-50 koloni arasında arılığa sahip arıcılarda (%49.9 ve %44.5) olmuştur. Her bir il için koloni kayıp oranları ile sırasıyla kovan yer değiştirme sayısı ve rakım arasında herhangi bir ilişki bulunamamıştır. Sonuç olarak, kış sonu kayıplarının, bal arılarını etkileyen patojenler, genetik faktörler ve çevresel faktörler gibi faktörlerin birbirleriyle etkileşimi ile geliştiği düşünülmektedir.
Download Article in PDF (239.4 kB)